Tylko gość czy wieczysty ...
Długa wędrówka jeszcze przed Tobą.
Tylko na niebie te same znaki, niezmiennie
rozjaśniają ciemną noc.
Trud jej już od dawna odczuwamy.
Smutek w dłoniach ukrywam,
oby nie popaść tylko w lęk.
Serce domaga się ukojenia,
chwili miłości, naparstek choć.
Organizm pada z wycieńczenia, prosi, by
przespać choć jedną noc.
Nie dziś, nie tu.
Słyszę delikatny powiew wiatru.
Ja nie opuszczę cię do ostatnich
dni.
Tyś moim bratem, dla ciebie
życiodajny ziemi dar.
Pijąc z tych źródeł, czuję bicie
twojego serca i ciepło twoich stóp.
Pracując własnymi dłońmi, otrzymasz z ziemi
plon.
On pomógł przetrwać tobie niejeden raz.
Bądź dobrym gospodarzem, a
nigdy nie zginie po tobie na ziemi
ślad.
autor
Jacek1972
Dodano: 2016-02-07 18:52:24
Ten wiersz przeczytano 1185 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (44)
Ewo Marszałek już poprawiony pozdrawiam serdecznie
wszystkich w czwartkowe południe.
Ciekawie.
Miłego dnia.
dużo mądrych stwierdzeń w wierszu, tylko czy my
potrafimy zrozumieć ich sens...
Dziękuję wszystkim za czytanie i za komentarze,
pozdrawiam serdecznie:-)
Ładny, refleksyjny wiersz Jacku. Miłego dnia.
Pozdrawiam serdecznie:))
Bardzo ciekawy, ładny wiersz!
Pozdrowienia:)
Ładny wiersz, a interpunkcję rzeczywiście warto
poprawić:)
w aktywność trzeba wprowadzić pierwiastek aktywnego
passu np. sen czy umiemy kierować się natchnieniem
woli w każdej sytuacji a może wystarczy zmienić
postawę i doświadczać
mądry refleksyjny wiersz
podoba mi się
serdecznie pozdrawiam
jak to pisał wielki Norwid .... czy zostanie, na dnie
popiołu gwieździsty dyjament , wiekuistego zwycięstwa
zaranie...pozdrawiam serdecznie
Bardzo ładna refleksja nad życiem .dobro zostawia
zawsze ślady. Pozdrawiam cię Jacku serdecznie:-)
Wiersz o przemijaniu, przy którym trzeba się na chwilę
zatrzymać. Pozdrawiam Jacku:-)
oby został po nas dobry ślad:)
pozdrawiam:)
+ :) Miłego dnia Jacku.
Dopóki wędrujemy po ścieżkach życia, mamy wybór.
Wybrać dobrą drogę, nie jest wcale łatwo, ale każdy z
nas, dostaje przy narodzinach po jednym talencie i to
od nas zależy, jak go wykorzystamy.
Czy nie rozmienimy go na drobne, brzęczące miedziaki.
Bardzo refleksyjny wiersz.