I tylko nie wiem dlaczego...

Wbijasz sztylet mocno, w moje serce.
We krwi masz całe dłonie, a nawet całe ręce.
Patrzysz na czerwień broczącą twoje ciało,
uśmiechasz się z rozkoszą, lecz bólu ci wciąż mało.
Więc uderzasz młotkiem w głowę moją,
na małe kawałki rozbijasz mój mózg.
Chyba wszyscy ludzie już się ciebie boją,
gdy słychać na posadzce mojej krwi plusk.
Przy każdej okazji wbijasz mi szpilki w oczy,
krew, drogę za mną, zawsze moczy.
Przez Ciebie jestem teraz jak naznaczona.
Dusza moja, jeszcze nie odkryta, a już zniszczona.

autor

jorga91

Dodano: 2007-02-24 23:42:02

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie