o tym jak nas wrzesień rozdzielił

"muszę się zrosnąć choć nie potrafię"..bardzo lubię
wiersze, w których mogę dostrzec podobne przeżycia do
swoich...bardzo ładnie napisane...

Witam. Treść bardzo poruszająca. Pozdrawiam
serdecznie.

Nieprawda..Smutne wiersze ujmują za serca..Tym
bardziej, gdy podobnie odczuwany..OK..Nie smęcić
nadmiernie, bo ile można..ale jeden, dwa nikomu nie
zaszkodzą :)..A ja - podpisuję się pod tytulem..spraw
warsztatowych nie poruszam..Spokojności.. M.

Twój wrześniowy smutek jest bardzo urokliwy.
Wspaniały wiersz, w miom klimacie

Ja akurat bardzo chętnie przeczytałem ten wiersz choć
smutny i zgrabnie napisany, ale też wyrażający
tęsknotę, typowo jesienny nastrój...powodzenia

nie prawda bo ja bardzo lubię czytać właśnie takie
wiersze- smutne wiersze są najbardziej szczere i
prawdziwe...tak jak i ten...pozdrawiam

fajnie tak sobie ponarzekać...lecz tylko od czasu do
czasu...
bardzo ciekawie napisany wiersz

fakt samotnośc jest smutna ale kochana zobacz ile
wkoło Ciebie przyjaznych ludzi, zmień życie wiem , że
trudno ale dasz rade przecież jesteś kobietą :)

Alicjo smutne wiersze też są piękne i skłaniają do
zadumy. Pozdrawiam :)

zgrabne ujęte myśli jesiennego nastroju, brak słońca
sprawia ze jesteśmy tacy ospali, nic nas nie cieszy i
piszemy smutne wiersze choć ludzie zdecydowanie lgną
do ciepła.

może to i smutny wiersz, ale za to jaki piękny :-)

Smutne wiersze wyjątkowo lubię czytać, a wrzesień-
niektórych łączy, a innych rozdziela. Pozdrawiam!

dla mnie też wrzesień smutny, ale tęsknić próżno,
wiersz przeczytałam z zaciekawieniem

O! z tym nie mogę się zgodzić,że smutnych wierszy nikt
nie chce czytać. One potrafią być piękne. Twój też
robi wrażenie.

Dzisiejszy wieczór na Beju obfituje w majstersztyki do
których ten wiersz z całą pewnością należy!