***Typowy poranek***

Dedykuję to wszystkim, dla których ten poranek również wydaje się typowy...

Budzisz się rano słońce Ci twarz ogrzewa
ledwo żywa spoglądasz na zegarek
za oknem ptak za ptakiem śpiewa
a ty na wstawanie ochoty nie masz wcale

Leżysz w łóżku i w sufit się wpatrujesz
można by pomyśleć że coś tam zauważyłaś
nikt by się nie dowiedział co naprawdę czujesz
i że sens całego życia już dawno straciłaś

Uśmiechasz się drwiąco i na bok przekręcasz
skąd niby mają to wszystko wiedzieć
przecież gdy pytają zawsze się wykręcasz
nie chcesz się im zwierzyć, nie chcesz im powiedzieć

Myślałaś, że wszystko się jakoś ułoży samo
że sobie poradzisz, udźwigniesz to brzemię
no cóż musisz pogodzić się z haniebną przegraną
jak upadły anioł brutalnie zrzucony na ziemię

Gwałtownie chowasz twarz w poduszkę
i płaczesz przez chwilę w zupełnej ciemności
szybko jednak wycierasz ręką łez strużkę
bo wstydzisz się tej krótkiej chwili słabości

Przez czas jakiś jeszcze leżysz skulona
lecz z westchnieniem wstajesz słysząc wołanie
serce Ci krwawi, lecz radosna i ożywiona
wchodzisz do kuchni i zjadasz śniadanie

Pozdrawiam tych, którzy wstając rano potrafią cieszyć się kolejnym dniem...

autor

Awiw

Dodano: 2005-07-26 10:36:21

Ten wiersz przeczytano 614 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie