tysiąc twarzy.

Usiadła na krawędzi łóżka.
Drobnymi stopami dotknęła lodowej powierzchni podłogi.
Wciśnięta w kąt ,zduszona poduszka nie chciała jej głowy,
jej snów,chłodnej skroni.
Chaos włosów po plecach popłynął ciemną strugą
niczym atrament.
Nie wiedziała jeszcze jak długo i mocno jej piersi
obręczą ze stali będzie miażdżył,krępował znów krzyk.
-Kim ty jesteś ? -spytała tą drugą,co w lustrzanym odbiciu zastygła
i w błyszczącej powierzchni rysą ostrą się zaznaczyła.
Nagle pięść zatopiła się w szkle...

Jednym gestem ,w ułamku sekundy "projekt człowiek" sama zniszczyła.

Na podłodze usianej tysiącem swych twarzy -tej jednej odnależć nie mogła...

autor

luna1973

Napisany: 2009-12-31 Dodano: 2010-01-04 00:09:05

Ten wiersz przeczytano 676 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie