****
Tak zawiłe i poplątane jest życie
lepiej, lub gorzej podążamy do mety.
Może kiedyś rozpłyniemy się w niebycie,
poszukując swojej szczęśliwej planety.
Zanim skończy się nasz wiek dwudziesty
pierwszy,
niejedno jeszcze przeminie pokolenie,
by trzymając tomik napisanych wierszy
z wysokich obłoków spoglądać na Ziemię.
Jan Siuda
autor
najdusia
Dodano: 2013-02-20 09:04:39
Ten wiersz przeczytano 1496 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Cóż mogę się tylko uśmiechnąć. Pozdrawiam pięknie
Wszystkie wiersze napisane
kiedyś sfruną z nieba
bo poezja jest potrzebna
jak kawałek chleba
Pozdrawiam serdecznie
tak - zapisujemy w naszej księdze życia każdy swój
dzień
aby kiedyś pokazać Panu
Ładnie zapisana myśl. W Twoim tomiku lub pamiętniku
zapisz na pierwszych stronach. Brzmi jak myśl
przewodnia, wprowadzająca.
"Może kiedyś rozpłyniemy się w niebycie"
Może? ...to jedyna rzecz o której wiemy, że zdarzy się
na pewno :)
Ładnie i z odrobiną melancholii...czasem myślę
podobnie.
Pozdrawiam:)
Dzisiaj napisałeś troszeczkę w innym stylu niż zwykle!
to fajnie musimy próbować pisać inaczej! prawda?
Pozdrawiam Cię Janku:)
Ciekawe posumowanie naszego ziemskiego bytu. Wiersz
dobrze się czyta a i temat potrafi rozbudzić
wyobraźnię. Pozdrawiam:)
wszystko kiedyś się kończy -
nasze myśli zapisane zostaną:-)
pozdrawiam
Ja tam będę żył wiecznie :-) :-) :-) ''może'' jest
trochę nie tak. Chyba że źle odczytałem. Miłego...
Dziś trudno sobie nawet wyobrazić, co też się jeszcze
przydarzy! Pozdrawiam!
bardzo ładnie, podoba mi się taki punkt widzenia :-)
pięknie napisany wiersz bravo zasłużony plusik
zostawiam ;))
Dobry temat dla moich dzisiejszych rozmyślań nad
życiem:) Dzięki za wiersz.Pozdrawiam.E.
To prawda my tylko jesteśmy gośćmi na
ziemi...pozdrawiam:)