***
będąc drzewem
nie pamiętam
ile trzeba przełknąć deszczu
żeby wzrastać
to wydaje się takie naturalne
zapominam
że świat musiał mnie przyjąć
całkiem nagą, cichą
że ziemia
która mnie karmi
jest dobra
ale
bij mnie wiatrem
czaruj
cień który dam
zrozumie
że ugiąć się
pochylić
to najłatwiejsze
autor
c.zar
Dodano: 2013-06-09 10:35:32
Ten wiersz przeczytano 721 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Dobra i piękna refleksja.
Bardzo dobry wiersz, resztę napisała grusz-ela, ja się
dołączam do jej wypowiedzi. Pozdrawiam :)
a najważniejsze - nie dać się złamać. Bardzo dobry
wiersz.
Pokora, to ta właściwa postawa wobec życia!
Pozdrawiam!
mądre zakończenie...
Wiersz napisany z czułością. Piękny od początku do
końca, choć najbardziej podoba mi się metafora z jego
początku...
Pozdrawiam:)
Smak spektaklu myśli przytulił nie raz te słowa.
Nie wolno się poddawać bo zegnie cię później życie.:)
"że ugiąć się
pochylić
to najłatwiejsze"...to prawda.
Pozdrawiam.
Iść przed siebie... Miłego dnia
Tak "ugiąć się pochylić to najłatwiejsze"...
Serdeczności :)