K O M Ó R K A

samo życie

Wiersz w kilku prostych słowach opowiada o utracie i
przemijaniu. Metafory związane z komórką doskonale
ilustrują doświadczenia emocjonalne związane z bólem i
utratą.
(+)

Wymowny smutek...pozdrawiam

w sercu zostanie zawsze ten numer,
przykro...
serdeczności

Bdb, wymowna mini, też odczuwałam tę pustkę
"telefoniczną", albo łapałam się na tym, że nasłuchuję
kroków
przed drzwiami,które się otworzą, ot podświadomość i
tęsknota, a one się nie mogły otworzyć, tak jak i
telefon nie dzwonił.
Ech, życie...
Pozdrawiam

Super mini.
Smutna i ciekawa refleksja.
Z podobaniem :)

pięknie pozdrawiam i uśmiech zostawiam:)))

to takie przykre...:(

- z telefonu można usunąć, ale pamięć pozostaje...
-- miłego..:)))

ciekawy

...

tak łatwo usunąć kontakt, gorzej z sercem...

To już lepsze milczenie...

Releksyjny.Świetnie ujęty temat.Pozdrawiam.

podoba mi sie Twoj smutny wiersz-pozdrawiam serdecznie