***

kabotyństwo jest immanentną cechą
rodzaju ludzkiego - lubimy grać, najczęściej przed
samymi sobą, rozpięci jak struna pomiędzy euforią a
depresją. Oscylujemy sinusoidalnie..

ładny wiersz, pozdrawiam cieplutko

ciekawy wiersz-pozdrawiam serdecznie

Pozory, pozory, sztuka udawania. Smutny, wymowny,
dobry.

Jak zawsze kochana pole do interpretacji nie jest
małe.Pozdrawiam Ciebie.

dziękuję Wam za miłe słowa :) Pozdrawiam Ciepło :)

Krótki a bardzo treściwy wiersz.
:))

I mnie się bardzo podoba:) Pozdrawiam.

Bardzo dobry wiersz. Pozdrawiam:-)

ach ta miłość:):) może i nie bardzo szczęśliwa, ale za
to jakie wiersze powstają dzięki niej:):)

Choć smutno, to bardzo ładnie. Pozdrawiam

dziękuję za komentarze :)

baaardzo, baardzo ładnie:) pozdrawiam:)

pieknie!!! pozdrawiam

Podoba mi się każdy wers, a "zbudzeni zbyt daleko w
sobie" - szczególnie. Pozdrawiam-:)