***
Życie jest jak ludzki organizm.
Choć wiemy o nim wiele
To wciąż nas zaskakuje
Każdego dnia odkrywamy coś nowego
Odnajdujemy w sobie drogi
Tak jak w życiu
Czesto walczymy ze światem
Tak jak organizm walczy z wirusami
Dążymy do celu
Tak jak tlen dociera do mózgu
Pokonujemy drogi które nas uczą
Dają i odbierają
Tak jak krew w żyłach
Zabiera i daje coś ważnego
Nie pokonamy czasu
Rodzimy sie i umieramy
Ale najważniejsza jest siła jaką w sobie
mamy
Nadzieja która jest jak tlen
Serce by nauczyć się kochać i cierpieć
I cel do którego dążymy
Bo bez niego trudno jest zrobić krok na
przód.
Komentarze (7)
Nie do końca: Chodź wiemy o nim wiele - choć - powinno
być:(
Widzę, że wiersz został wygładzony, nie zauważam
błędów o których wspomina Celina Ś.
Jakże różny - lepszy - od następnego, który wcześniej
czytałam.
Ciekawa refleksja ale mnogość błędów odstrasza:(
zgadzam się i z Tobą i z duszką
miłego...
Refleksyjnie. Czy w w drugim wersie nie miało być
"Choć" od "chociaż" zamiast "Chodź" od chodzić?
W "drogi" w piątym wersie masz o jedno "i" za dużo.
Dziwnie wyglądają te duże "I" zamiast "i"
w środku wersów. Do ostatniego wersu też wkradła się
literówka do "niego". Miłego dnia.
Prawda, nadzieja jest siłą napędową w drodze do celu.
Dobcej nocy.
Zycie to zagadka i to jest piekne pozdrawiam