***

Zegar wisząc na ścianie odmierza swój posępny
melancholijny czas, patrząc wciąż na mnie
zadaje pytanie: czemu ja taki niedostępny
chowający swe bóle i troski tak głęboko na dnie?

Wisi ospale w swym drewnianym pudle, czarując
me smutne oczy swoim wielkim rozmiarem
odpowiadam mu szczerze, na razie w myślach próbując
że gonię za cząstką, gonię za utraconym żarem,

które w swym sercu chowałem, trzymałem jak skarb
które było dla mnie cenne i życie napędzało
lecz teraz gdy to straciłem mój byt nie jest nic wart
a czas który odmierzasz ubywa i wciąż go tak mało, mało, mało.

Czasu ubywa i osoby również. Liczę i odmierzam kiedy następna osoba. Teraz zostały 3-4. Kiedy zostanę Ja i tylko Ja?

autor

Zwiastun Nocy

Napisany: 2016-07-27 Dodano: 2016-07-27 21:45:08

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie