***

Nie użalam się Panie,na me ziemskie życie.
Na drogi pokrętne,błądzenie po bezdrożach.
Nie użalam się Panie, na ten czas stracony
Co jakby w śmierci była moja dusza.

Patrzę tylko w Twe oczy zbolałe,
Chryste na krzyżu rozpięty
I w żałości morzu tonie moja dusza,
Bo poznaję w Twym bólu mój grzech przeklęty.

Nie użalam się Panie, że dałeś zbyt mało
Bogactwa, radości , sukcesów.
Nie użalam się Panie, że dałeś zbyt dużo
Łez słonych i bólu do kresu.

Lecz patrzę w Twe oczy gasnące powoli,
Na głowę w koronie spuszczoną.
O Królu cierpienia, o cnoto milczenia,
W męce ratujesz mą duszę.

Zbieram te krople czerwone jak rubin,
Jak grona dojrzałe, soczyste
I stoję pod drzewem mojego odkupienia,
Użalając się na życie, co było bez Ciebie puste.

autor

elliza

Napisany: 2017-04-13 Dodano: 2017-04-13 21:21:14

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie