***
/córce/
wykołysana słońcem
odstajesz od świata
pokornieją kamienie
gdy każdy chory kundel
zapala płomień w twoich żyłach
dajesz mu posłanie
i pełną miskę
a on któregoś dnia odchodzi
bez pożegnania
bez nadziei na powrót
na zawsze
staje się pamięcią
o jedną więcej
autor
szatynka_01
Dodano: 2018-04-06 13:24:57
Ten wiersz przeczytano 1061 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (25)
Ten kundel symbolizuje mężczyznę. Oni wkraczają do
życia peelki i odchodzą. Zostaje brak szczęścia.
Pozdrawiam serdecznie.
Pięknie i z miłością do kundelka. Pozdrawiam.
otwarte serce, ma swoje prawa, bóle i radości; podoba
mi się ten wiersz :-)
Dziękuję za miłe komentarze:)
Później jeszcze Was poczytam, a teraz poszukam poezji
między rabatami:)
cieszę się, że wpadłaś :):):)
Piękny wiersz, przy takich dobrych duszach "pokornieją
kamienie" :)
*Bo życie bywa ciężkie
Bo życie ciężkie, bardzo dobry wiersz, pozdrawiam.
Fajne są ludzie odstające od świata!
Pozdrawiam z podobaniem, Szatynko :)
Dobry i smutny wiersz, może nie każdemu "choremu
kundlowi" miskę dawać należy, nie każdy jak widać umie
to docenić...
Miłego wieczoru szatynko życzę :)
b. db. wiersz.
Sympatycznie z miłością pozdrawiam;)
sprawdziłem dziesięć ostatnich swoich wierszy. nie ma
nawet jednego Twojego komentarza.
cofam swój komentarz u Ciebie.
pozwolę sobie na komentarz u Ciebie.
wiersz ma to coś, co zatrzymuje. taki smaczek, co niby
oferuje smutek, a daje uśmiech.
ale pierwszy wers do wymiany - "wykołysana słońcem" -
zdecydowanie nie!
napisałbym coś w stylu:
dotknięta ręką anioła,
zanurzywszy się w dobro.
tak na szybko. :):):)
Piękna refleksja nad życiem.
Pozdrawiam.