***

jesteście bardzo bardzo wrażliwi dlatego tak cudownie
odbieracie tę historię, to prawdziwa historia jednego
dziecka ale może być historią każdej porzuconej małej
bezbronnej istotki...

Smutek wkrada się w moje serce.
Szkoda, że częściej mówi się o dorosłych ludziach
bezdomnych a zapomina o głodnych dzieciach bez dachu
nad głową, wałęsających się po ulicach różnych
zakątków świata. Dom Dziecka, choć zapewnia
osieroconym dzieciom podstawowe potrzeby nigdy nie
zastąpi im kochających rodziców, własnego kąta i
prawidłowego rozwoju.
Wiersz poruszył mnie do głębi :(
Ciepło pozdrawiam :)

Pięknie opisujesz
„niemy krzyk dziecka”.
Moze to bylby dobry tytul ?
Czy to tylko obserwacja...
Wymowny Utwór ! Pozdrowiam

Tak to smutne. Każdy przychodzący na ten świat ma
jednakowe marzenie. Pozdrawiam.

Dzieci porzucone przez rodziców dotyka klątwa
samotności... dobry wiersz, pozdrawiam

wzruszający i pełen niedomówień a mimo wszystko piękny
w swym smutku

Tak mi się kojarzy szpital jakiś dla dzieci lub tzw.
dom dziecka.taki Maluch - po dwóch misiącach - może
nie poznać swoich rodziców, nie wiem...
Pozdrawiam.

Strasznie wymowny i wzruszający wiersz nie przypomina
historię dziecko mojej koleżanki oraz były i
nauczycieli co twoje dzieci szczególnie dziecko
koleżanki jest pewnie bardzo cierpiące.

Urywek z życia fajnie ukazany,
oby jak najczęściej był zauważany.
Pozdrawiam. Miłego wieczoru :)