***
Nie ma ciebie,
nagle świat zamilkł,
radość w kącie drzemie,
na twarzy szary aksamit.
Piekące łzy ranią skroń,
drożąc wąską rysę,
opustoszał dom,
wokół słyszę ciszę.
Zatopiona w niej,
szukam pocieszenia,
widzę jak przez mgłę,
w sercu wciąż nadzieja.
/EN/
autor
Isana
Dodano: 2019-03-24 21:37:42
Ten wiersz przeczytano 1745 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (35)
To dobrze, że jest nadzieja. Z nią jest łatwiej.
Serdecznie pozdrawiam :)
ach ta nadzieja ...
smutny ale baaardzo ładnie napisany
miłego dnia, Isano :)
Bardzo ładnie.
Dobrze że jest nadzieja Elu...
Pozdrawiam serdecznie:)
Człowiek inaczej postrzega świat i otoczenie, gdy
partner odejdzie. Ale życie nie zna pustki, trzeba je
wypełnić.
Piękny w swoim smutku wiersz.
Gdzie byłaś, jak Ciebie nie było Elżbieto?
A może ten wiersz jest po części odpowiedzią?
Pozdrawiam najserdeczniej. :)
Wiosna roztopi smutki.
Pozdrawiam
Ładnie - lecz smutno. Pozdrawiam :)
Pozostaje otworzyć się na przyszłość bo dołowanie się
nic dobrego nie wniesie.
Pozdrawiam :)
Oby peelce odmieniło się na lepsze!
Pozdrawiam Elu :)
Tak to już w życiu bywa, że gdy kogoś nie ma, lub był
i znikł, czyli nagle nie ma to wówczas tak bardzo
strasznie dzieje się.
Aż lezka się w oku kręci. Miłego dnia...
wielki smutek i tęsknota w piękne wersy ubrana:-(
pozdrawiam
Dobrze oddana trudna chwila. Miłego dnia:)
Dobrze oddana rzeczywistość smutku i tęsknoty za ważną
osobą.
Pozdrawiam.
Marek