*****

Słońce nie wyrażało niczego
cisza byla gorsza od krzyku
woda wydaje się być nieruchoma
nabrzmiały piaszczyste ławice
stary cypel wyrzeżbiony przez morze
ocierał się o niebo
*************************
język schnie jak dachy kościołów
obracam się w stronę La Côte Sauvage
ciężkie drzewa wyścielały nadbrzeże
między nimi wiatr buduje przejście
dla tych co są wciąż tutaj i tych których już nie ma
**********************************
na moście uwierzyłem w noc
mam teraz trzynaście lat moje życie jest cyklem ekscytują mnie podmuchy strawionego morza dojrzałe kobiety pełzające po pub ach i resto zaloty ptaków w powietrzu sa jak szybki ślizg na fali unoszony na krawędzi

autor

wiatr z północy

Napisany: 2018-02-21 Dodano: 2021-02-21 14:52:52

Ten wiersz przeczytano 2383 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Dla dzieci Okazje Pierwszy Dzień Wiosny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie