UBOGIE ZMYSŁY...

znam to uczucie-rosochate wierzby,falowanie
traw,piękno,spokój...jak opisać co wtedy czujemy?

noo niestety czasem się zdarza, że nie potrafimy oddać
piękna tego, co nas otacza.. cóż.. człowiek - istota
uboga - zgodnie z tym co piszesz.. tylko że twoich
słów z pewnością ubogimi bym nie nazwała

Dobry wiersz. Wielki plus.

uroczy wiersz,ubrany w bardzo bogate zmysly

Ten wiersz ma coś w sobie, szczególnie ostatnie wersy.

Twój wiersz czyta się z otwartą wyobraźnią na tekst

Gdyby nie dwie pierwsze świetne zwrotki zabrzmiało by
jak nieudolność twórcza. W tej sytuacji trzecia
zwrotka jest doskonałym wzmocnieniem.

Prześlicznie to wszystko zostało ujęte....
PRZEŚLICZNIE. Pod wrażeniem wielkim

Zauroczył mnie ten wiersz!Poczochrane wiatrem
strażnice pejzażu, świetnie napisane i już!!!

Twoj wiersz mozna "ogladac" jak obraz. Sam maluje i te
klimaty sa mi znane. Mysle ze tak pieknie to mozesz
opisywac i czarnym atramentem.

Zakończenie pesymiestyczne bo czarne kolory ... a
przecież - jest tu zwiewność tego pędzelka i porannych
mgieł, jest klimat (jak to u Ciebie) - no i pewnie już
nudzi Cię stwierdzenie, że się bardzo podoba - że
ubogie zmysły piszesz? A pewnie masz rację ;)

Czasem nie wszystko daje się ogarnąć zmysłami, ale
Twoje są poetycko wyostrzone. Zachwycam się każdym
wersem z osobna i całością wiersza, jego pięknymi
rymami i twórczymi metaforami...

Mam podobne zdanie jak inni,a więc zaoszczędzę troszkę
czarnego atramentu,masz pełną rację że i jednym tylko
słowem można zniekształcić naturę której człowiek nie
jest w stanie niczym innym zastąpić,a więc nie
powinien jej przeszkadzać,tylko piękno jej opisać do
tego stopnia by nikt nie próbował nas jej pozbyć i
pisz choćby nawet czarnym atramentem, a maluj ją nadal
ładnym słowem! Tobie to znakomicie wychodzi!Masz
wyjątkowy dar opisu i przekazu tego co powinno się
widzieć i tego co się widzi!Natura jest na tyle
wdzięczna co i tajemnicza..powodzenia.

Wierzby rosomate,obraz kory popekanej niczym starośc
nadchodzaca...w twoim wierszu bardzo iluzorycznie i
subtelnie ukazujesz przemijanie w listowiu zieleni i
uplywających dni...chyle czoła...

Romantyzm aż przez skórę w duszę przenika wraz szumem
poczochranych wiatrem wierzb. Uważam, ze wersów jest
akurat wystarczająca ilość zamykająca się aż w trzech
zwrotkach.