Uciec gdzieś

zawieszony w próżni mój umysł
odpływa w sina dal miejskiego życia
na spotkanie wytchnienia i spokoju,

krążące wokół niego kruki
zadziobują każda chwile błogiej ciszy
wciąż i wciąż,

a tak chciałem uciec
a tak chciałem odejść w milczenie
życie w mieście jest jednak nikczemnym katem,

siedzę teraz na plaży
z nadzieją patrząc
w zburzone falę morskiej topieli,

tak słodko, tak rozkosznie,
choć na chwile uciekłem,
choć na chwilę płynę na falach rozkosznej ciszy.

autor

Caym

Dodano: 2008-01-21 21:55:23

Ten wiersz przeczytano 689 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie