Uciec od zgiełku
Jak uciec od zgiełku i bieganiny
przystanąć chwilę ochłonąć w ciszy
znaleźć swój własny kawałek raju
śmiać się i płakać gdy nikt nie słyszy
Usiąść na ławce skąpanej w słońcu
posłuchać śpiewu ptaków na drzewie
zamknąć powieki i trwać w milczeniu
by złe emocje wyrzucić z siebie
Czy uda mi się uciec od świata
wszak jestem jego współczesnym tworem
pomarzyć mogę to moje prawo
a czas niech biegnie swym własnym torem
autor
renia
Dodano: 2018-06-20 08:57:57
Ten wiersz przeczytano 609 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Bardzo ciekawy wiersz:)
Lubimy uciekać od świata. Byle nie za daleko (żeby
zdążyć wrócić na ulubiony serial).
Och, jak pięknie jest pomarzyć. Pozdrawiam.
Uciec od świata zasadniczo ciężka sprawa. To jest
takie trochę marzenie ściętej głowy, pozdrawiam
serdecznie :)
A ja mam taką oazę spokoju i już niedługo zamieszkam
tam na stałe...
Jakże jest miło pogwarzyć z naturą,
już niedługo będzie, miedzianoburą.
Pozdrawiam Reniu, tak, już odchodzi a nie tak dawno
żeśmy ją witali.
pomarzyć nie tylko można ale i trzeba.
Marzenia pozwalają uwierzyć, że świat nie jest taki
zły. Ładny rytmiczny wiersz. Miłego dnia :)
Ciekawy dobry wiersz pozdrawiam