ucieczka
...bo ludzie są też tacy...
kiedy dosięga
bezwzględne zło
ludzkiego charakteru
choć ludzkim
zwać go niepodobna
uciekam w świat
duszą malowany
niejedną lecz wieloma
w którym mosty uczuć
łączą i dzielą
postać jego
ma inny wymiar
nie dotknę go
ani zobaczę
będzie to mój swiat
tylko ja mogę
otworzyć do niego bramę
autor
Julia Pol
Dodano: 2016-07-29 15:57:05
Ten wiersz przeczytano 822 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (36)
dobrze mieć taki swój własny świat. Ja taki mam.
Dorotko:)
bywa, że chce się uciec i to tak na zawsze na bezludną
wyspę... na całe szczęście to niemożliwe :-)
Andrew:)dzięki
fajny, refleksyjny...dobrze mieć swój świat:)
pozdrawiam serdecznie
loka,najwyraźniej czasami dopadają nas podobne
uczucia:)
Jutta:) zielonaDamo:) amorku:)
dziękuję:)
Przed z, dm, by nas nie dosięgło Bo osobno się
uciekać.
Zapraszam do mnie, moje dwa ostatnie wiersze.
Każdy potrzebuje takiego miejsca na wyciszenie i
pozbieranie. :o)
Ładnie.
Piękny ogród pielęgnujesz w sobie Julio:)
Właśnie piszę wiersz na ten sam temat.Ten jest
piękny.Pozdrawiam i dziękuję.
Wandziu:)dzięki za miły odbiór i komentarz:)
Ziu-ka,przytulas na dobranoc,dziękuję :)
Czasem musimy się wyciszyć na odludziu by móc na
spokojnie przeanalizować swoje zycie
Podoba mi sie Twój wiersz i refleksja
Pozdrawiam serdecznie Julio :)
:-))))
Bardzo ładny refleksyjny wiersz.