Ucieczka
Wyszło zwątpienie na spacer,
przeszło lasy ,pola,
zadumało się nad wodą,
dziwna jakaś dola.
Mnóstwo życia wszędzie,
zachwyt cud przyrody,
szumią w dali drzewa,
w takt ciepłej pogody.
Małe się stroszyły,
Osiki się trzęsły,
błyszczały jeziora,
tworząc basen wklęsły,
stanęło nad urwiskiem,
mocno zadumało,
rozpostarło skrzydła,
w przestrzeń poleciało.
M.M.Proskurowska.2018
Dodano: 2018-07-30 21:01:48
Ten wiersz przeczytano 792 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
ciekawy wiersz o ludzkim zwątpieniu
życzę autorce wszystkiego dobrego :)
Wpadłem ponownie a tu nic nowego...
Ślę moc serdeczności i zapraszam do mnie. :)
Zwątpienie lubi wracać. Siada wtedy na klatce
poersiowej i naciska. Trudno się go pozbyć.
Udany wiersz. :)
Pozdrawiam serdecznie.
Ze zwątpienie zawsze tsk jest...już ma się wypełnić, s
tsk nie jest...
Pozdrawiam serdecznie
Bardzo ciekawie i życiowo, pozdrawiam :)
ładnie - niech sobie leci tam gdzie nie ma ludzi:-)
pozdrawiam:-)
no i dobrze, że poleciało, i niech nie wraca :-)
Ładna życiowa refleksja.
Pozdrawiam.
Marek
Bardzo ładnie.
tak miało być Pozdrawiam:))
Jesteście kochani to wiersz z mego serca,bo nie zawsze
jest cudownie, ale musi być.
po ucieczce zwątpienia
wracają marzenia.
na marzenia zawsze jest dobra pora
pozdrawiam wieczorowo :):)
Piękny wiersz, dobrze że zwątpienie
poleciało w przestrzeń. Pozdrawiam serdecznie.
dobrze, że odleciało
Och życie, życie, jakże często budzisz zwątpienia,
drażnisz, smucisz, cieszysz, do nas się uśmiechasz,
dziś wątpliwościom powiedziałeś, do widzenia,
na tle cudownej przyrody przed nimi uciekasz.
Krótko. Piękny wiersz. Pozdrawiam. Dobranoc :)