Ucieczka od miłości

Budzi mnie,
sumienie,
co za wstyd!

Wiem, że robie zle,
lecz zawrócić,
nie da się,
brne,
nie licząc mil,
czuje niechęć,
do naszych chwil,
spędzonych razem,

Jest jescze noc,
słodko śpisz,
pewnie śnisz, o nas,
pewnie czujesz nadarzająca się szanse,
która z budzącym sie na nowo dniem,
przestanie istnieć,

Wstydze się,
okrutne to uczucie,
zkrzywdziłem dziewczę te,
czasu już nie wróce,

Otworzysz oczy,
zarumienisz się,
gdy zobaczysz za firanki,
te oblicze me,
zbliżające do poręczy,

Opanuje Cię szał paniki,
najgorętszy,

Nie wiedząc kiedy,
będziesz już na dole,
przy mnie,

Krzykiem i przekleństwem,
będziesz wielbić Boże imie,

Tak skończysz z wiarą w Boga,
tak skończysz z wiarą w miłość,
od której ja, uciekam.

autor

Marcin221190

Dodano: 2009-01-20 21:24:29

Ten wiersz przeczytano 570 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie