Uciekając wciąż dalej...

Nic więcej...tylko pare słów jak drobna jest chwila, w ktorej zdarzyć się może wszystko...

Uciekam wciąż dalej
Uciekam i się nie zatrzymuję
Uciekam nie oglądając się za siebie
Uciekam i chcę zapomnieć
Uciekam bo to jedyne wyjście
Bo boję się stawić czoło

Za daleko by dosięgnąć
Zbyt blisko by dostrzec
Wokoło tyle goryczy
Nie stanę prosto w oczy
Poszukam wyjścia
Dlaczego znajduję błędne?
Błądzę w myślach
Nadaremnie wstaję z łóżka
Pragnę zamknąć oczy i się nie obudzić

To co za mną nie powróci
Zapomnę i pójdę dalej
Ale czy potrafię podjąć krok?
Niegdy nie zaufam ani sobie, ani nikomu wokół mnie
Powrócę całkiem nowa, silniejsza
Bo nigdy mój statek nie popłynie
Na szczęśliwą wyspę
Żyjąc marzeniami
Zatapiam się w głębokiej wyobraźni,
która oddziela mnie od rzeczywistości

Moje życie składa się z krótkotrwajacych chwil szczęścia
Po cym następuje smutek i ból
Czuję się jak Ikar kiedy wzbił się na chwilę ku niebu, poczuł niesamowitą radość po czym upadł i nigdy już nie poczuł się tak samo
Zamknę się w jedny pokoju
I nie dosięgną mnie burze, ani wiatry
Nie dojdzie tu też cudowne słońce,
którego blask rozpromienia duszę,
którego boję się i uciekam
Bo nigdy już nie chcę zaznać bólu i się pomylić
Boję się i uciekam niczym spłoszony królik lękający się nieznajomego
To jedyne co mogę zrobić bo boję się życia...

autor

sabinka1208

Napisany: 2006-04-15 Dodano: 2006-04-15 16:18:40

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie