Uczucia nieprzebrzmiałe, takie...

Fruwała na wietrze twoja sukienka ze wstążką
W słonecznym dniu ujrzałaś mnie samego
Jak szedłem ulicą i uśmiechałem się, cóż z tego
Miałem czuprynę rozwianą przez wiatr
A moje oczy...one miały taki cudowny blask

Miałem koszulę w kratkę i dżinsy
Taki zwykły facet...gdzieś z twojej dzielnicy
Jeszcze gitarę na plecach powinien mieć
A ty miałaś chęć...wziąć mnie pod rękę

I pójść gdzieś ze mną...nie ważne gdzie
Na koniec świata...a może jeszcze dalej
W słonecznym dniu ujrzałaś i zapamiętałaś
Żałujesz dziś ze mnie wtedy nie zawołałaś

I ja malowane ciele widziałem ciebie idącą
Fruwała na wietrze twoja sukienka ze wstążką
We mnie pamiętam, obudził się miłosny odruch
Pragnąłem zawołać, w mej krtani głos mi uwiąd

Ty mnie widziałaś w dżinsowych spodenkach
ja ciebie w sandałkach i kolorowych skarpetkach
Byliśmy wtedy małymi zakocham w sobie dziećmi
Zgubiliśmy dzieciństwo, jak ten czas nieubłaganie leci

{ Ile piękna w sobie człowiek ma, gdy do miłości i piękna jego serce gna
Są w życiu chwile że szukać należy bez względu na wiek,
szukać piękna, w miłości, w przyjaźni, nie odpoczywać ani chwili,
Ja to czynie właśnie teraz w tej chwili
Są uczucia nieprzebrzmiałe, takie co tkwią i tkwią niezłomnie,
to jest wartość najwyższa stać obok niej, ona koło mnie }

Autor: slonzok
Bolesław Zaja
http://boleslawzajawwierszach.blog.pl

autor

slonzok

Napisany: 2018-03-24 Dodano: 2018-03-24 09:58:12

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie