Uczyłaś...
Spoglądam na drzewa,
patrzę na jeziora...
Świat nie jest taki sam,
bywa że każdy drań
wybiela się z wad,
jak to mamuś rozpoznać?
Pamiętam jak nas uczyłaś,
miłości, szacunku, dobra,
bywałam jak córa wyrodna.
Każdy człowiek popełnia błędy,
wszak po ziemi nie stąpają święci.
Tylko czemu ja niczego nie żałuję,
mówiłaś że na błędach się nauczę,
kiedy wciąż mi twych słów brakuje,
dlaczego matczynego ciepła nie czuję,
mamusiu, gdzie tam jesteś,
czy kiedyś jeszcze mnie dotkniesz?
K.C.
autor
BiałaCzarownica
Dodano: 2011-09-08 18:35:07
Ten wiersz przeczytano 527 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Jedynie serce matki uczuciem zawsze tchnie
jedynie serce matki o wszystkim dobrze wie
ono nas kochać umie i każdy ból zrozumie
a gdy przestanie dla nas bić tak ciężko, ciężko żyć.
To są słowa piosenki w wykonaniu M.Fogga Gdy nam
najbliższej osoby zabraknie wtedy zaczynamy to
doceniać.
Przeczytałem a w oczach tylko łzy - bo i ja już nie
czuje Matczynych ciepłych dłoni i bijącego serca.
Tylko w alejce ciszy dotykam granitowej płyty.
Ból sprawił, że nic poza nim nie czujesz.
Miłość matczyna jest najpiękniejsza, najszczersza.
Potrafiłaś mnie wzruszyć - dziękuję. Całuski:)
Matki nikt nie zastąpi! Pozdrawiam!
Matkę czuje się przy sobie zawsze...
współczuję - i ja znam ten ból, wiem co znaczy mamy
brak - pozdrawiam cieplutko .
Oj wybielają się, wybielają.
A mamy brak...bardzo smutne.
Pozdrawiam:)