***Udaje życie***

Przykuli mnie
do malinowego stołu.
Rozbierali z marzeń.
Zbyt dokładnie.

I jedno
pod drugim
układali.
Być może
alfabetycznie.

Piękne gwiazdy
wraz z księżycem
toczyły walki
na nieboskłonie...

Wydłubywali
złudzenia.
Zbyt wolno,
by patrzeć.

Dusze wydzierali
z ciemnych zakamarków.
Na drugim blacie
milczącą rozłożyli.

Białe chmury
wraz ze Słońcem
waśnie kończyły
na nieboskłonie...

Z ukrytą lubością
obdzierali ze wspomnień
rozedrgane zmysły.
Nadziei podwaliny
starli w pył.

Dzień z nocą
dziś myląc,
od urodzenia
wskrzeszona,
udaję życie.

,,dwanaście kresek na moim ciele jak dwanaście miesięcy razem..." Czy tak objawia się miłość?

autor

Fifeczka

Dodano: 2007-02-24 21:19:40

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie