Uduchowiony wiosną

Brodziłem przez las, krzaki, pod stopami mała rzeczka
Biały krzak jaśminu nad nim moc motyli
Ile było we mnie uduchowionego człowieka
Gdybym nie przystanął i nie docenił pięknej chwili

W moim wieku wiem, że świat jak stał tak stoi
odkrywam wiosenne zaułki które mnie czarują
Strumyk omywa kamienie, barwny motyl oczy koi
Zatrzymać chwilę, jego piękno które mnie ujmuje

Rozlegle sosny zakrywają dalekie widoki
Las pachnie wiosną, z igliwia spływają ranne łzy
Podnoszę głowę, jakie piękne białe obłoki
Nurzam dłonie w rzece ? to jawa nie piękne sny

Szum rzeczki rój barwnych motyli dookoła
W marzeniach maluję tenże naturalny w oczach fakt
Nikt mi nie ujmie tego i nie da więcej piękna
choćbym nawet z Lucyferem zawarł pakt

Ile byłoby we mnie wrażliwego ciepłego człowieka
Gdybym nie opisał poetycznie czarownego zakątka
Wrócę tu znów jutro, niech mnie tutaj wiosna czaruje
Przyjdę ze swoja dziewczyną ,niech piękno jej wtóruje

Autor:slonzok-knipser
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2012-04-25 Dodano: 2012-04-25 06:07:41

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie