UFNOŚĆ
Wierzyłem - sercem można kochać,
Tak od początku aż do końca
Nie płakać nigdy i nie szlochać,
W domu mieć ciepło i bez słońca
Prysły marzenia, życie przyszło,
Inny scenariusz ułożyło
Nie wszystko co chciałem mi wyszło,
Lecz to na szczęście dawno było
Wciąż kroczę przez świata pustynię,
A karawana nie chce czekać
Choć w swoim życiu dobrze czynię,
Tak trudno napotkać CZŁOWIEKA
Każdy swym życiem się zajmuje,
Czy pozostawi coś dobrego?
Nigdy nikt szczęścia nie zbuduje,
Jeśli nie widzi spraw bliźniego.
Jan Siuda
autor
najdusia
Dodano: 2012-08-28 06:37:00
Ten wiersz przeczytano 629 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Janie bardzo wartościowy i przemyslany wiersz
Piękne słowa...każdy człowiek zasługuje na szacunek.
Każdego dnia spotykamy CZŁOWIEKA. Tylko czasem jest on
taki malutki, albo przejawia zbyt dużo cech
zwierzęcych, że możemy mieć wątpliwości. Jednak to od
nas zależy, czy zechcemy zakwalifikować go do naszego
gatunku.
Trochę smutne spostrzeżenia, ale wiersz fajny.
Pozdrawiam :)
Witaj Janie / Bardzo życiowy i ze świetnym przekazem
wiersz...tak trudno napotkać CZŁOWIEKA, masz rację.
Pozdrawiam
...nie zawsze można sobie życie ułożyć tak jak się
wymarzyło...
Są jeszcze przyzwoici ludzie,trzeba tylko umieć ich
znaleźć:)Bardzo dobry wiersz Janku:)+++
dobry wiersz z przesłaniem - szanuj bliźniego -
pozdrawiam:-)
Do a-t-a
To co piszę w wierszu jest obserwacją życia przez
pryzmat własnych doświadczeń.
Na szczęście sprawy osobiste mam poukładane -
kochająca żona, córka, ciepło i miłość wzajemna
pozwalają wierzyć, że będzie jeszcze dobrze.
Pozdrawiam.
Są jeszcze dobre serca na tym świecie,rozglądaj się! +
Hmmm... "W domu mieć ciepło i bez słońca" jakie to
piękne, tak ciepło rodzinne to skarb. Cieplutko
pozdrawiam
Bo w życiu trzeba mieć nadzieję
że się na drodze swego życia
odnajdzie tę drugą połowę
co zerka sercem gdzieś z ukrycia
i w tedy dusza się uśmiechnie
zaśpiewa pięknie tam w błękitach
i miłość w sercu się rozplynie
jak serenada znakomita