Ukłon w stronę Ikon

Wyobrażnia ożyła niczym zerwana do lotu plaga szarańczy.
Oto najdziwniejszy z dziwnych smak przedwcześnie zerwanych pomarańczy.
Dreszcze wnet sterroryzowały okolice bezbronnego karku.
Fraktale tańczą za kurtyną jak na kolorowym jarmarku.

Więc wznoszę toast za miejsca nigdy nieodwiedzone.
Bo nigdzie jest również umiejscowione.
A co jeśli na niebie pojawi się drugi księżyc obok tego najjaśniejszego?
Z odbitym światłem twego nienasyconego żadną karmą ego.

Ukłon w stronę ikon czyni Cię lepszym.
Strawą idealną będzie bycie najlepszym.
Tutaj jest miejsce w którym zostanę.
Zerwę kwiaty na miejsce życiem uspane.

Fluororescencyjne filozofie bosych Teologów
By wierzyć w siłę trzeba kochać własnych wrogów.
Usłyszałem walący się most za plecami.
Gdy odwróciłem głowę płonął już pod stopami.

autor

DANEK

Napisany: 2004-12-20 Dodano: 2004-12-21 16:45:03

Ten wiersz przeczytano 591 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie