Ukojenie
Wietrzyku, przyjacielu,
Muskasz mi twarz,
gładzisz włosy,
nutą mego serca zawodzisz.
Przyjacielu!
Bądź mi wichrem!
Zadmij mi w twarz!
Rozedrzyj moje wnętrze!
Wyrwij pamięć!
Zniszcz marzenia!
Dmuchnij chłodem
w moje serce!
Zrzuć mnie
ze stromizny mego życia!
Zostaw pustkę i nicość,
a ukoisz moją duszę.
autor
Freda A
Dodano: 2015-03-09 19:58:26
Ten wiersz przeczytano 561 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Wiele emocji w wierszu pozdrawiam
Wielki dramat, jak żyć bez marzeń? Pozdrawiam
Bardzo emocjonalny i wiele bolu w wierszu...
Nie polecam kuszenia żywiołów +)