ukojenie
przepraszam za oczy
które nie płaczą zazdrością
i wciąż widzą dobro
gdy czarny kot
przebiega drogę
nieszczęścia chodzą parami
omijając samotne dusze
ukojone mocą swojego pióra
a ludzie i tak będą zdziwieni
autor
sisy89
Dodano: 2020-10-02 20:44:29
Ten wiersz przeczytano 2460 razy
Oddanych głosów: 64
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (74)
JoViSkA, Annna2 - dziękuję i pozdrawiam świątecznie :)
Zdrowych i spokojnych jeszcze raz :)
Te słowo przepraszam.
Tak piękne i zawsze potrzebne.
Jakże często zdziwienie budzi.
To oznaka siły, nigdy słabości.
Piękny wiersz.
Piękna i mądra refleksa płynie z Twojego wiersza :)
Uściski :))
noa.m - miło mi, dziękuję i pozdrawiam :)
dobry
Sotek - tak, zgadzam się.
Dziękuję za komentarz i pozdrawiam :)
Ludzie czasami pewnych spraw nie rozumieją. Nie
potrafią dotrzeć tego, co jest na wyciągnięcie ręki.
Ładny, pełen refleksji wiersz.
Pozdrawiam:)
Marek
skorusa, Halina53 - dziękuję za zatrzymanie się przy
wierszu.
Pozdrawiam serdecznie i życzę miłego dnia :)
Ludzie i tak gadają, cokolwiek uczynimy z wiatrem czy
pod wiatr,
serdecznie pozdrawiam
...pozdrawiam.
molica, fatamorgana7, Atena 21 - dziękuję że
przeczytanie i miłe słowa pod wierszem :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Dawno przestałam brać pod uwagę... co ludzie na to.
Podoba się wiersz:) Bardzo:)*
Ciekawa refleksja, a ludzie niech sobie myślą, co
chcą...
Pozdrawiam serdecznie :)
Witaj,
nie wszystkich...
Poezja jest władczynia wszelkich stanów duchowych
i łagodzi nastroje.
Uśmiech i pozdrowienia /+/.
Halina Kowalska, Babcia Tereska, Kropla47 - dziękuję
za odwiedziny i miłe komentarze :)
Pozdrawiam serdecznie :)