Ukołysz
Ukołysz łąki tęsknym graniem
i lasu mową śpiewną.
Pomarzę. Nich mi się wydaje,
że szczęście tuż przede mną.
I zagraj pośród tataraków,
na trzcinach i w parowach.
Niech w dal popłynę ciepłą falą,
zamienię ciszę w słowa.
Utulaj wszystkie niepewności,
a lęki pędź do czarta.
Pomóż wykrzyknąć troskom: Dosyć!
Miłością mrok rozjaśniaj.
autor
magda*
Dodano: 2014-10-22 11:40:27
Ten wiersz przeczytano 7409 razy
Oddanych głosów: 48
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (52)
Bardzo ładnie Magdo. Też mam taki - Ukołysz, parę dni
temu tu pisałam na Beja. Pozdrawiam
Bardzo ładnie Magdo. Też mam taki - Ukołysz, parę dni
temu tu pisałam na Beja. Pozdrawiam
ukołysz, zagraj i utul
pozdrawiam
Miłość nade wszystko wśród pięknie opisanych pejzaży.
Miłość nade wszystko wśród pięknie opisanych pejzaży.
Ładny wiersz z optymistyczną refleksją. Podoba mi się
:)
Miłego!
Pozdrawiam.
Ładny wiersz, ale ostatnie dwa wersy:
"Nie można w życiu iść na boso,
pozwolić się wysmagać." jakoś do mnie nie przemawiają.
Miłego wieczoru.
dobry, refleksyjny, pozdrawiam:)
Pozdrawiam Magdo.
Dobrze, że już jesteś Magdo ze swoją piękną, mądrą i
nostalgiczną poezją. Pozdrawiam serdecznie:-)
.piękne...ciepły, refleksyjny:))
Pięknie, mądrze, refleksyjnie...
Słuszna pointa, tylko tak można przedzierać się przez
życie.
Świetna refleksja:) taka ciepła:) pozdrawiam