ukryci w pąkach kwiatów...
chociaż minie wiele lat..
chociaż minie lat tysiące
ja nie zapomnę nigdy jak bawiliśmy się na
łące..
wtedy kwitły żółte żonkile i mieliśmy do
powiedzenia tyle...
ukojeni swoim wizerunkiem
jak nieziemskim trunkiem...
skąpani blaskiem gwiazd nie chodziliśmy
nigdy spać...
nie trzeba nam było marzeń
marzenia były nami...
zakochanymi kwiatami...
"przyjaciele są jak anioły, które podnoszą nas, gdy nasze skrzydła zapomniały jak latać"
autor
anioleczek2005
Dodano: 2005-03-16 18:49:41
Ten wiersz przeczytano 839 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.