w ukryciu przed światem
ciemne pomieszczenie bez okien
w nim szeroka wizja czasu
sens istnienia z rąk umyka
w ukryciu wypijam zabójczy nektar
rzucając w przepaść zapisane karty życia
płynąc ku straceniu
słoność łez odczuwam
szczęście które ściskam w dłoniach
ukrywam przed światem
tak bardzo się boję przyznać...
autor
ida19
Dodano: 2013-12-12 19:46:33
Ten wiersz przeczytano 597 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
nie ukrywaj się nie warto
idź do ludzi - pozdrawiam
Bardzo dobry, osobisty przekaz, subtelnie podany.
Wiersz w niezłej formie do małego szlifu...Pozdrawiam
serdecznie
Bardzo ładny kawał wiersza. Pozdrawiam.
Dramatycznie brzmiący wiersz...Pozdrawiam:)