Ukryty skarb

Ziemia jest skarbem i ten kto ją naprawdę kocha
potrafi z niej wydobyć wiele bogactw. Tylko ile potu
trzeba wylać, żeby coś osiągnąć wiedzą ci co na niej
ciężko pracują. Kiedyś ludzie pracując na polu
pozdrawiali się: ,, Szczęść Boże! ,,. Robiło się
cieplej, serdeczniej i praca stawała się lżejszą.
Dzisiaj ludzie tego się wstydzą, a mimo mechanizacji
robót wszystko stale drożeje i ciężko żyć!
Pozdrawiam zapachem zbóż+++
A swoją drogą - co Ty robisz z tymi frezjami od
slonzoka?

Życzliwości, jak chleba - ludziom dzisiaj potrzeba.
Wzruszyłam się czytając Twój wiersz. Rozważasz istotną
sprawę. Pozdrawiam.

Świetnie,wiersz opowiada tak otwarcie i prosto i tak
po prostu pięknie,dawniej jak to było,aż szkoda że
było a nie jest.Pozdrawiam:)

Na wsiach istnieja jeszcze dozynki

Gdy weźmiesz kłos w swoje dłonie, potrzesz
mocno-między palcami ziarno spada złote ,
jak życia krople.
Gdy jesienią chłop w sukno z ziarnem włoży dłonie,
siew jak wiatr,
jak łzy poranka ziemia wchłonie.
Żarna śpiewnie jak w tańcu zamieniają złoto, na białą
mąkę, na życia początek.
W każdej modlitwie wymienia się słowo bochen chleba, a
najśpiewniej gdy matka go do piersi przytuli i nóż w
niego wbija- on miłością wtedy śpiewa.
Piękny wiersz. pozwoliłem sobie dodać trochę mojej
refleksji, bo któż nie pragnie suchej z chleba piętki,
lub kromki złotą skórką otoczona, to cudowne uczucie,
to jak całowana własna żona
Pozdrawiam, z miąższu skleję kwiat na kartce ,ty
wiesz że ma kształt małej frezji, do zobaczenia, do
jutra do niedzieli

Ten skarb każdy musi z siebie wydobyć za wszelką cenę.
Pozdrawiam

Zgadzam się z Tobą Damo, ziemia skrywa największe
skarby,, te zaś na wierzchu-plony są najważniejsze!!

Pozdrawiam cieplutko i dziękuję :))

Piękny wiersz , słoneczności zostawiam na cały dzień
.

Dziekuje za dobre slowo na dzien dobry.Pozdrawiam Cie
z calego serca Niebieska.+++