UŁANI

Odjechali z honorem w historii mgły piękne,
Już żadne serduszko dziewczyny nie pęknie,
Byliście tacy śliczni w ułańskich szwadronach,
Już żaden z ułanów rozkazu nie wykona.

Ułani, ułani chłopcy jak z obrazka,
Dziś na waszych grobach gruby mech porasta.
Ułani, ułani, dzieci malowane!
Teraz zapomniani, i już niekochane.

Pytała w piosence dziewczyna, Kasieńka,
Czy o was ułani będzie ktoś pamiętał?
Dziś nikt nie pomni o chłopach ułanach,
Wasza jest historia skrzętnie przemilczana.

Czasem stara babcia westchnie, ach, ułani!
Nie ma już tych chłopców dla Kasi i Ani.
Jest w muzeum siodło i czapka w gablocie,
A kto dziś pamięta o krwi, kurzu pocie?

Opadł kurz, na przyleśnej drodze,
Ucichł śpiew i rżenie koni,
A dzisiejsi żołnierze to już nie oni.
Ale trzeba tamtym chłopcom jakoś się pokłonić.

Ułani, ułani żyliście jak w bajce,
Często było ciężko, pięknie było zawsze,
Umieliście służyć Ojczyźnie kochanej,
Dzisiaj wasze zasługi jakby zapomniane.


A w starej piosence pytał się ktoś przecież
Czy na tamtym świecie ułani będziecie,
Dzisiaj już niestety wszyscyście tam prawie,
Nie ma już ułanów we Lwowie, w Warszawie.

autor

Lolcio

Dodano: 2005-03-26 09:04:16

Ten wiersz przeczytano 7027 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie