Ulica wygięta w piorun

nad wiaduktem słońce
wańka–wstańka
łzy bo moja kobieta
poszła z dymem
teraz piję tanie wino
i jem suchy chleb
(ewangelia)
zimą chodziłem w
dziurawych butach
z dziurawym okiem

Boże jak święcie
jest zemrzeć z głodu
w poszarpanych
łachmanach tłumu

moje 24 lata piekła
pusty żywot
kołowrot
oglądam telenowele
telefon śpi
słucham radio
(kiedyś ślub)

po ulicach snuje się
anioł Zdrojewski
z pokaźnym zarostem
popowodziowym

w księgarniach nie ma
Snów o potędze
ani Micińskiego
w mroku gwiazd

jadę „na gapę”
wszyscy przywykli
piwo ma smak
zachodu słońca
a noc młoda
jak Britney Spears

opluwam się
Gazetą Wyborczą
a nawet na studiach
nie zaliczam tego roku
(do udanych)

leżę na tapczanie
nie sypiam po nocach
bezsenność się nie zmienia
duchy Kleista i Niekrasowa
buszują w lodówce

Matko Boska z synem
swoim mnie opamiętaj
na klęczkach spędzam
sen z powiek
wiek podstępu

rodzice żyją biednie
jestem przybity i
mi przykro
wielce przepraszam
za tym grobem
smutno mi gorzej

jestem jedyną prawdą
błyska ulica

skończę na ulicy
wygiętej w piorun

popiołem

autor

Rafał Orszak

Dodano: 2005-01-10 11:57:09

Ten wiersz przeczytano 602 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie