Ulisses – The domestic Cat

"Pępowiny wszystkich ludzi łączą się w przeszłości"- James Joyce

„Najlepiej na świecie to mają twoje koty”
Zauważyła pewna znana mi dobrze kobieta
Powiedziałem do niej na początku „Co ty…”
W sensie „mówisz”, ale przypomniała mi się historia Ulissesa!

Mego kota domowego, co go mysz nie obchodzi
Po śniadaniu zaś w „Martello Tower”
Myśl mu (mówi mi) niepoślednia przychodzi -

Wierzy on (mianowicie) w reinkarnację szczerze
Naprawdę, nie tylko jak ja od święta
I w pracy swej zwierzęcej, i z rana i w kościele
O wszystkich swych wcieleniach pamięta

I złą miał karmę (mówi mi) dziś rano
Dużo było w niej niedobrego
„Nie obyczajnie jest kochać ludzi” – rzecze nagle
„Złą sławą okryję się od tego”

I „Panie kocie” – krzyknie za nim jedna czy druga dziewczyna,
gdy włóczymy się razem ulicami Dublina;
A on nawet nie zwórciwszy na nią żadnej uwagi
rzecze niby cały ten Zaratustra

„Spójrz jak pięknie-”
„I śnieg pada”…
„I ulica pusta”…

autor

Poukładany

Napisany: 2015-01-16 Dodano: 2017-01-16 03:19:37

Ten wiersz przeczytano 737 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie