Umarł ostatni elf...

Pośród kwiecistych pól i łąk,
wiatr niesie wieść smutną.
Nie ma już na tym świecie elfich rąk,
Które zmieniłyby dolę okrutną...

Wędrowiec zadumany na rozstaju dróg,
przystanął, tak jak przed nim tu wielu...
Nie ma już na tym świecie elfich nóg,
za których śladami podążać można do celu...

Pośród śpiewu polnych świerszczy
Kłosy zboża żałobnie się chwieją...
Nie ma już na tym świecie elfich wierszy,
Które napełniały nas wszystkich nadzieją...


Umarł ostatni elf. Świat cały boleje,
bo już nigdy to, co teraz się dzieje,
i co dziać się będzie w przyszłości,
Nie będzie miało w sobie tyle radości...

autor

Andrzejus

Napisany: 2005-07-24 Dodano: 2005-07-25 08:57:44

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie