Umarłam

Wczoraj umarłam tonac w błękicie
W kwiecie wieku zakonczyłam życie
Romantycznie i śmiesznie
Znajomi stwierdzili ze statystycznie przedwcześnie
W półsłowie zamknęłam ezystencjonalne ja
Przywieźli mi księdza

Ubrali w ciemna suknie niezrozumienia
Zapalili swiece modlac się we łzach
ze sladem cierpienia
Wszystko bylo takie wyreżyserowane
W głębi serca wymuszone przez nikogo niechciane

Ucieli mi skrzydła wkładajac do trumny
Pododobno jak na trupa mój grymas twarzy był zbyt dumny
A ja krzycząc w ciszy szukałam ukojenia
Bałam sie ze na pogrzebie nie będzie przebaczenia


Czy przyjdą znajomi czy , przyjdą przyjaciele?
Nie wiele ich było ....
Nie wiele...

A wsrod nich TY ...
Twój błękit
Twoje milczenie...

autor

Babilona

Napisany: 2006-11-23 Dodano: 2006-11-27 19:07:11

Ten wiersz przeczytano 667 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie