umiera w krzyku

kochali ją
cenili
podawali za wzór

teraz pchają się wszyscy
by zobaczyć jak zginie
jak zawiśnie
bez życia
pośród chmur
zniknie

czekają
by się od niej uwolnić
zasmakować inności
pomalować twarze
w prawie mądre kolory

udawać
że tak ma być
jest dobrze
uwierzyć w wymyślone
przeznaczenie

ginie...
wśród krzyków cierpienia

umiera...
niknąc we łzach

nadzieja
którą kiedyś żyli

autor

seeyou

Dodano: 2006-12-04 22:02:44

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie