Umierający świat
Umierający świat
myśli jego konające
smutek zalewający go
ostatni raz zachodzące słońce
chmury przykryły je
ciemne i napełnione smutkiem
czas jaki dotychczas biegł
zegar odmierzający go
zatrzymany w miejscu
związane wskazówki jego
w wiecznym śnie
niebo jakie było niebieskie
stało się morzem krwi
i smutków tego świata
księżyc i gwiazdy
straciły własny blask
niewidoczne stały się
ziemia jaka była dotychczas
teraz strawiona ogniem stracenia
popękana i spustoszona
nie dająca życia
drzewa i kwiaty
umarły opętane brakiem miłości
szeptem wiatru położone na ziemie
brakiem wody tracące zieleń…
umierający świat
cisza w każdym zakątku jego
związany pętlą śmierci
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.