Upada człowieczeństwo
W kolejnym zdaniu
Pjedyncze słowa
Składają się w bezsens
Złamanych obietnic
W szklanych oczach
Zimny wiatr
Rozwiał resztki szczęścia
By wzbudzić strach
Gdzieś w głębi nas
Opada złudzenie
Ukazując brutalny świat
Mordując
Pod osłoną nocy
W każdym
Umiera resztka piękna
Upada człowieczeństwo
Wszystko ginie... A ja będę trwać...
autor
Pusty Krzyk
Dodano: 2007-04-13 22:41:16
Ten wiersz przeczytano 495 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.