Upadam...

Stojąc gdzieś między piekłem, a niebem
szukam właściwej drogi.
Czując ból umarłej nadziei
słysząc krzyki zranionej miłości-
Wypuszczam przeszłość między palcami mej dłoni.
Gubię marzenia.
Kroczę w nieznane, nieodkryte, obce…
I wiem.
Koniec jest początkiem.

Zaczynam na nowo
Koloruję szarość, wyblakłą monotonność.
Żyję, tworzę…
Maluję me dni.
Ktoś rozlał czarną farbę.
I…
Znów upadam.

Proszę o skrzydła, bym nauczyła się latać
Proszę o skrzydła, by odejść. Odlecieć.

Nie chcę, by moje oczy widziały…
bo widzą cierpienie.
Nie chcę, by moje usta mówiły…
bo na próżno me słowa.
Nie chcę, by moje serce biło…
bo czuje ból.

Nie chcę.
Niczego już nie chcę.
Proszę tylko o skrzydła.

Czy zagubionym Aniołom nie wolno latać?

autor

SallyO

Napisany: 2007-01-05 Dodano: 2008-11-02 16:14:12

Ten wiersz przeczytano 541 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie