Upadek

(pater noster)

nadszedł czas zmagań
o wiekuistość
nachylone drzewo życia
tętno kabały
a w Edenie tylko rzeczywistość
biegun czarny, biegun biały

genesis z czarcim akcentem
w onirycznych przestworzach
nie do odtworzenia
tylko odium nietknięte
tętent goryczy w stepach podniebienia

obłok powstałych bóstw
gniew
stwórca oniemiały
smaga lud głodny
prawdą zza wrót swojej twierdzy
okrzykom i cierpieniu
obrazom nędzy
- nie ma końca

pro populi - nie dla igraszki
pro Dei - dla oznak szaleństwa
wiara napięta i niecierpliwa
dogorywająca
jak skamlający pies w dłoniach rakarza
zadający ostatnie kąsanie w rękę oprawcy

autor

Bielan

Napisany: 2007-02-10 Dodano: 2007-03-26 14:56:04

Ten wiersz przeczytano 474 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie