upadek

Są różne fale: te które gubią marzenia i te co je
kradną pozdrawiam

ładna, refleksyjna miniaturka

czasami jakaś siła ciągnie nas na dno by potem znów
wypchnąc w górę ku słońcu
spokojny ciepły
Pozdrawiam

Piękny wiersz. Cieszę się, że wczoraj cię rozbawiłem.
Pozdrawiam serdecznie.

Często, bardzo często tak bywa. Trzeba niezwykłej
siły, by ja wyciągnąć znowu na powierzchnię.
Pozdrawiam serdecznie autorkę.

Chwile rzeczywistości są cierniami, które zdrapują z
nas marzenia, ale za to zachód jest ich wiśniowym
ziszczeniem.

Żeby odkrywać rzeczywistość, trzeba gubić marzenia!
Pozdrawiam!

metaforyczna miniatura, ciekawa

Smutny wizerunek życia przedstawiasz wierszem a raczej
tego, co po nim zostaje. Przedwiośnie a ja i tak
optymistyczne myśli mam i tobie takich również życzę.