Upadek Ikara

"Upadek Ikara"

Szlak koloru żółtego, tyle tu zieleni.
Po lewej strumyk, co tnie ziemie przez wieki.
To nie woda szumi,to ziemia jęczy.
Odpocznę tutaj, opierając dłonie na kanapce.

Już nawet zapomniałem o innych,
Przewodnik też jak by sie oddalił.
Nie krzyknę czekajcie,to nie w moim stylu,
Jestem sobą, nawet, jeśli miałbym upaść z wysoka.


Szlak koloru...?Już nie zwróciłem uwagi
Liczy sie ta twarz, co wystaje z tamtej góry.
Tak stara, że nikt nie pamięta,
Jedynie morze, które kruszyło ją kiedyś.


Będzie niebezpiecznie, ale musze jej dotknąć,
Ruszam w twoją stronę wygładzić te zmarszczki.
(a przewodnik mówił podnoście wysoko nogi)Trzask...

Kto by się spodziewał, że się potknę o...?
Ptasie pióro…
Na szczęście zdarłem sobie tylko mój cel podróży

On nie miał tyle szczęścia.

autor

Paweł

Napisany: 2004-09-23 Dodano: 2004-12-08 17:27:29

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie