"upadek Ikara"
Oszukać niebios błękit
pragnął
uciec w przestworza
poszybować ku wolności
i gdy już był
u progu swoich marzeń
runął zdradzony przez
słońca promienie
na czekającą
jego śmierci ziemię
nieśmiertelny w swym
wyczynie Ikar
spoczął w morza
błękitnej mogile
autor
AnnaZłotnik
Dodano: 2015-05-08 07:40:35
Ten wiersz przeczytano 737 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
ładnie refleksyjnie ...zginął ale legenda
przetrwała:-)
pozdrawiam
świetny do refleksji...głębszej refleksji, ale trochę
polatał:) pozdrawiam
Jak wielu innych nam współczesnych.
Pozdrawiam (:-)}
Przeliczył się Ikar, szybował za blisko słońca. Tak
jak w życiu. Ładny wiersz. Pozdrawiam.
Dziękuję Tadeuszu...Twoje słowa to bezcenny dla mnie
komplement.
Piszesz piękne i niebanalne
wiersze Anno. Twoje wiersze
to prawdziwa i płynąca z wra-
żliwości czysta poezja.
Pozdrowienia
może chodzi oto że za wcześnie wystartował. pozdrawiam
Za blisko słońca...