O upadek języka modła…

Gdyby tak Boże Drogi,
choć kula ziemska gotowa,
nic nie wstydząc się trwogi,
zacząć stworzenie od nowa …

Wiem, że proszę o wiele.
Wiem, to próżna robota.
Może byśmy tak ścięli
choćby języki do błota …

Tak, ludzkości!
Nie, zdania nie zmienię …
Tak, im! Kłamcom,
oszustom i katom.
Za chłostę słowami
i słowa kadzenia.
Boże! … skomlę, błagam:
Boże! Przystań na to! …

Każesz ludzi
i mnie każesz,
więc nie ze złośliwości,
zabierz mowę
i mnie samej.
Tak życie nam uprościsz …

A kiedy padnie język w błoto
padnie też rusztowanie
zlepione obłudą, fałszem
i nastanie cisza …
… cisza prawdy …
… Amen …

© Copyright by FamFatale

autor

FamFatale

Napisany: 2000-09-13 Dodano: 2007-04-27 18:50:18

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie