Upadły mity i pragnienia

Samotność doskwiera całe wieki
Wspomnienia zabitych ścigają w snach
Unikając Słońca, wędruję wciąż
Po zalanych sztucznym światłem ulicach

Wieczność zbyt długa na samotność
Me życie zbyt długie, by prosić człowieka
Pozostali wyzbyci już uczuć, pamięci
To tylko mordercy, nie nocni kochankowie śmierci

Upadły mity i pragnienia, bo
W wampirzym świecie nie ma
Wiecznej miłości, tylko wieczna ucieczka

Uciekamy przed Słońcem, samotnością
I przed samym sobą, by czasem
W martwe ciała wtoczyć trochę cudzego życia.

autor

Aki_18

Napisany: 2007-01-07 Dodano: 2007-01-15 20:10:12

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie